در این جلسه،اعضای هیات مدیره کانون نوازندگان سازهای ایرانی  به غیر از داودگنجه ای حضورداشته وپس از ایراد سخنان کوتاهی به سوالات حاضران پاسخ دادند. 

درآغاز داریوش پیرنیاکان ضمن خوش آمد با اشاره به تعداد حاضر در سالن از مخاطبان تشکرکرد و گفت : ما آنچه را که باید بگوییم  برای همین تعداد نیز بیان می کنیم و تشکیل چنین جلساتی قطعا در ارتقا کیفی و گسترش اطلاعات مفید در زمینه موسیقی ردیف دستگاهی کمک شایانی خواهد کرد.

وی آنگاه با اشاره به اهمیت ردیف و نقش آن در تربیت نوازندگان متبحر در موسیقی ایرانی گفت : بعضا شنیده می شود که نوازندگانی بعد از چهار-پنج سال نوازندگی از بداهه نوازی صحبت می کنند در صورتی که چنین چیزی امکان ندارد،نوازنده باید سال های سال با کار مداوم و ردیف نوازی و مطالعه کردن زیاد و اندیشه ورزی به مدارج بالایی برسد وآنگاه شاید بتواند در بداهه نوازی حرفی برای گفتن داشته باشد.وی نوازندگی را مثل بسیاری دیگر از رشته های هنری تشبیه کرد و گفت :نوازندگی مثل نویسندگی است،مگر صادق هدایت به همین سادگی صادق هدایت شد؟او در جایی نوشته که آنقدر تمرین کرده و کاغذ سیاه کرده و به دور ریخته تا یک داستان را به نگارش درآورده است.

پیرنیاکان با انتقاد از کسانی که ردیف نوازی را تحجر و واپسگرایی می انگارند گفت :پس از صدها سال هنوز در غرب و در جهان آثار موزارت،بتهوون ودیگر آهنگسازان قرون گذشته را اجرا می کنند و کسی هم آنها را به تحجر متهم نمی کند ولی در ایران اجرای ردیف را به این بهانه تخطئه می کنند!

در ادامه هوشنگ ظریف در خصوص اهمیت "ردیف"در نوازندگی گفت : ردیف پایه و مایه اصلی نوازندگان برای آموزش به شمار می رود و این ردیف است که هنرجو را با تکنیک های نوازندگی آشنا می کند؛ظریف به اهمیت شناخت در موسیقی ایرانی و نوازندگان اشاره کرد و گفت با اجرای ردیف و توجه به ظرایف آن می توان شناخت خود را نسبت به موسیقی ایرانی افزایش داد.

زیدالله طلوعی نیز با تایید سخنان ظریف و پیرنیاکان واشاره به این نکته که تاریخچه و سابقه "ردیف"برهیچ کس معلوم نیست،ردیف را چون آیه های نازل شده دانست که نمی توان به هیچ وجه به جملات و ترکیب آن دست زد.

وی در ادامه ردیف را به یک شهر تشبیه کرد و گفت بعد از ورود به این شهر باید تمام کوچه و پس کوچه های آن را شناخت و یاد گرفت و آنگاه وظیفه یک هنرمند و یک هنرجو آن است که بر اساس این شهر، شهر دیگری بنا کند که تمامی زیبایی ها و ظرایف و زوایای شهر اصلی را در بر داشته باشد.

مهدی آذر سینا به عنوان آخرین سخنران ، در مورد منتقدین  "ردیف" گفت : معمولااآدم های راحت طلب و تنبل که نمی خواهند فکر خود را به کار بیندازند و پیچیدگی های ردیف را احساس کنند ، ردیف را تکراری و فاقد حرکت می دانند ولی اگر این افراد کمی به خود زحمت بدهند آنگاه در می یابند که ردیف دریایی از ریتم و زیبایی است.

وی گفت ردیف مشحون از راز و رمز و زیبایی است که برای درک آن باید زحمت کشید ؛وی در ادامه گفت :ردیف در طول سالیان به دست هنرمندان اهل ونخبگان موسیقی صیقل خورده تا به دست مارسیده است و این جریان باید توسط موسیقیدانان اهل فکر و اندیشه استمرار داشته باشد.

آذر سینا همچنین از ردیف به عنوان هویت اصلی و اساسی فرهنگ و موسیقی ایران یاد کرد و گفت ما باید به هویت خود باز گردیم با اهمیت دادن به تخصص ، به ریشه های موسیقی ایرانی با توجه به ردیف بپردازیم.

وی در پایان از فراگیری ردیف و گوشه های موسیقی ایرانی با توسل به شعر انتقاد کرد و گفت آموزش موسیقی ربطی به حفظ شعر ندارد .

پس از صحبت های کوتاه اعضا ،برخی از حاضران سوالات خود را مطرح کردند .در این جلسه نصرالله ناصح پور(رییس هیات مدیره خانه موسیقی) وفاضل جمشیدی معاون اجرایی خانه نیز حضور داشتند.